Polska Partia Socjalistyczna - PPS

Informacje ogólne:

Opis:

Historia do 1987

Podczas zjazdu założycielskiego w Paryżu w 1892 roku powstała Polska Partia Socjalistyczna (PPS). Uczestniczyli w nim delegaci z czterech polskich organizacji socjalistycznych. Celem zjazdu było utworzenie jednolitej partii socjalistycznej z programem socjalistycznym i niepodległościowym. Powstał Związek Zagraniczny Socjalistów Polskich. W 1892 roku przyjęto program paryski, który zakładał walkę o demokratyczną, niepodległą Polskę oraz poprawę warunków życia robotników. Partia działała także w podziemiu, uczestnicząc w działaniach rewolucyjnych i konspiracyjnych. W 1920 roku, w trakcie wojny polsko-bolszewickiej, PPS angażowała się w działania militarne oraz organizację obrony Warszawy. W międzywojniu partia była jednym z ważniejszych ugrupowań politycznych w Polsce, biorąc udział w wyborach parlamentarnych i angażując się w ruchy społeczne. Podczas II wojny światowej była represjonowana przez okupanta.

1987 - 2000

W listopadzie 1987 roku została podpisana deklaracja założycielska krajowej PPS. W tym samym dniu ogłoszono Deklarację Polityczną PPS, pomimo interwencji SB podczas zjazdu założycielskiego. W lutym 1988 doszło do podziałów w partii, co doprowadziło do wyodrębnienia nurtów: PPS-Rewolucja Demokratyczna pod przewodnictwem Piotra Ikonowicza, TKK PPS pod Grzegorzem Ilką oraz PPS Jana Józefa Lipskiego. Lipski został senatorem z ramienia Komitetu Obywatelskiego "Solidarność".

W lipcu 1991 odbył się kongres Odrodzonej PPS, gdzie potępiono członków kierownictwa PPS odpowiedzialnych za upadek partii w 1948. Następnie, w marcu 1992, doszło do umowy o współpracy Odrodzonej PPS z (Niezależną) PPS Mieczysława Krajewskiego, co doprowadziło do połączenia obu grup.

W wyborach parlamentarnych w 1991 PPS uczestniczyła w koalicji Solidarność Pracy i Ruchu Demokratyczno-Społecznego. W kolejnych latach partia była zaangażowana w różne koalicje i współpracę, m.in. z Sojuszem Lewicy Demokratycznej.

W wyniku wyborów parlamentarnych w 1993 PPS weszła w skład Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Nastąpił jednak rozłam w partii, w wyniku którego powstało Koło Parlamentarne PPS.

W 1996 odbył się Kongres Jedności PPS, a w 1997 partia uzyskała mandaty w parlamencie oraz reprezentację w wyborach samorządowych.

W 1999 nastąpiła transformacja SLD, co skutkowało utworzeniem samodzielnego koła poselskiego PPS. Koło to jednak rozpadło się w 2000.

Po 2000

W wyborach prezydenckich w 2000 i parlamentarnych w 2001 PPS startowała samodzielnie, zdobywając niewielkie poparcie. W 2000 kandydat PPS, Piotr Ikonowicz, uzyskał 38 672 głosy (0,22%), zajmując 10. miejsce spośród 12 kandydatów. W 2001 lista PPS zdobyła 13 459 głosów (0,1%) w 16 okręgach wyborczych.

Po przegranej wewnętrznych sporów, Piotr Ikonowicz zrezygnował z przewodnictwa PPS w 2002 i utworzył nową partię, Nowa Lewica. Od 2001 do 2003 przewodniczącym PPS był Zbigniew Puchajda, a w 2003 na przewodniczącego Rady Naczelnej PPS wybrany został Andrzej Ziemski.

W kolejnych latach PPS uczestniczyła w różnych koalicjach i wyborach, m.in. w 2005 startując z PPP, a także współtworząc Porozumienie Społeczne "Zmiana". W 2015 weszła w koalicję Lewica Razem, a w 2018 była częścią Porozumienia Socjalistów.

W 2019 PPS nie wzięła udziału w wyborach do Parlamentu Europejskiego, a w 2020 poparła Roberta Biedronia w wyborach prezydenckich. W 2021 utworzono parlamentarne koło PPS, a w 2022 partia podjęła decyzję o wspólnym starcie z innymi ugrupowaniami lewicowymi w wyborach parlamentarnych. W styczniu 2023 Joanna Senyszyn zastąpiła Wojciecha Koniecznego jako przewodnicząca koła parlamentarnego PPS.

W lutym 2023 Rada Naczelna PPS wyraziła chęć wspólnego startu partii z Nową Lewicą, Lewicą Razem i Unią Pracy w wyborach parlamentarnych, a koło parlamentarne przekształciło się w Koło Parlamentarne Lewicy Demokratycznej.