Informacje ogólne:
Życiorys:
Andrzej Adamczyk, syn Mieczysława i Władysławy, ukończył Zespół Szkół Budowlanych w Krzeszowicach w 1979 roku. W 2014 roku uzyskał licencjat z rachunkowości i finansów w zarządzaniu - analizy finansowej przedsiębiorstw w olkuskiej filii Społecznej Akademii Nauk w Łodzi. Następnie w tej samej jednostce otrzymał tytuł magistra w 2016 roku. Jednak jego praca magisterska była oskarżana o plagiat, a zarzucano mu także przyspieszony tryb studiów magisterskich. Wykształcenie ministra stało się tematem interpelacji parlamentarnej i wniosku do sądu ze strony dziennikarki. W 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi nakazał Społecznej Akademii Nauk ujawnienie szczegółów dotyczących pracy dyplomowej. Na dzień dzisiejszy, wyrok nie został jeszcze wykonany.
Andrzej Adamczyk od końca lat 70. pracował w Biurze Głównego Mechanika Chrzanowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych. Od 1982 roku był zatrudniony jako specjalista ds. inwestycji i remontów w Rejonowej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu w Krzeszowicach. Później, od 1984 roku, pracował jako mistrz budowy, kierownik budowy i kierownik zakładu w firmie remontowo-budowlanej. Specjalizował się w kierowaniu budowami oraz w wycenach kosztów inwestycji budowlanych. Posiadał uprawnienia w zakresie kontroli i nadzorowania budów i robót oraz w zakresie projektowania i badania stanu technicznego budynków. Jest członkiem Małopolskiej Izby Inżynierów Budownictwa.
Pod koniec lat 80. był jednym z twórców regionalnych Komitetów Obywatelskich związanych z NSZZ "Solidarność" w zachodniej części województwa krakowskiego. Dwukrotnie (w 1998 i 2002 roku) został wybrany do rady powiatu krakowskiego, gdzie przewodniczył Komisji Infrastruktury i Gospodarki Komunalnej. Był członkiem Porozumienia Centrum, z którego listy nieudanie kandydował do Sejmu w wyborach w 1993 roku. Następnie dołączył do partii Prawo i Sprawiedliwość (PiS) i został przewodniczącym struktur tej partii w okręgu krakowskim.
W 2005 roku został wybrany do Sejmu V kadencji z listy PiS w okręgu krakowskim, zdobywając 1582 głosy. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku ponownie uzyskał mandat poselski, zdobywając 3421 głosów. W 2011 roku pomyślnie ubiegał się o reelekcję, otrzymując 14 297 głosów.
W 2015 roku został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 18 514 głosów. 16 listopada tego samego roku został powołany na ministra infrastruktury i budownictwa w rządzie Beaty Szydło. 11 grudnia 2017 roku objął to stanowisko w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego. 9 stycznia 2018 roku został odwołany ze stanowiska, ale jeszcze tego samego dnia został mianowany ministrem infrastruktury.
W wyborach w 2019 roku pomyślnie ubiegał się o reelekcję, otrzymując 29 686 głosów. 15 listopada 2019 roku ponownie objął stanowisko ministra infrastruktury, stając się członkiem drugiego rządu premiera Mateusza Morawieckiego.