Informacje ogólne:
Życiorys:
Nauka
Ukończył Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie w 1968 roku, a następnie studia na Wydziale Ekonomiczno-Społecznym Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie w 1972 roku. W tym samym roku odbył staż w Banque de France w Paryżu. Doktoryzował się, a w 2004 habilitował się na Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W 2013 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł profesora nauk ekonomicznych. Specjalizuje się w historii myśli ekonomicznej. Od 1974 roku jest związany zawodowo z macierzystą uczelnią, gdzie doszedł do stanowiska profesora nadzwyczajnego. Jest profesorem SGH oraz kierownikiem Zakładu Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej w Kolegium Zarządzania i Finansów SGH. Był także wykładowcą Polskiej Akademii Nauk, Inter-University Centre of Postgraduate Studies w Dubrowniku, University of Colorado at Boulder, United States Business and Industrial Council na University of Missouri i na University of Kansas, Institut Superieur de Gestion i Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach. W 1988 roku otrzymał stypendium Société historique et littéraire polonaise w Paryżu. Pełnił wiele ważnych funkcji w Polsce. Był m.in. przewodniczącym rad nadzorczych Banku Rozwoju Eksportu, Nowego Przewoźnika oraz KGHM Polska Miedź. W latach 2007-2008 był prezesem zarządu i dyrektorem generalnym Polkomtela. Przez wiele lat kierował Instytutem Wolności Ekonomicznej i Politycznej. Był również doradcą ekonomicznym prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego oraz członkiem Rady Polityki Pieniężnej. W 2016 roku prezydent Andrzej Duda powołał go na członka Zarządu Narodowego Banku Polskiego, a następnie na stanowisko prezesa NBP. W styczniu 2022 prezydent złożył wniosek o powołanie go na drugą kadencję, którą Sejm IX kadencji zatwierdził w maju 2022 roku. 22 czerwca 2022 roku Adam Glapiński złożył ślubowanie i objął stanowisko prezesa NBP na kolejną kadencję.
Działalność polityczna
W latach 80. działał w podziemnej „Solidarności”, a w stanie wojennym był współprzewodniczącym podziemnej „Solidarności” w SGPiS. W 1989 roku był jednym z założycieli Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Centrum Demokratyczne i został członkiem warszawskiego Komitetu Obywatelskiego. W tym samym roku był także współzałożycielem Porozumienia Centrum i warszawskiego oddziału Kongresu Liberalno-Demokratycznego (KLD). Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego PC w latach 1991-1993 i w 1991 roku zajmował stanowisko ministra budownictwa i gospodarki przestrzennej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Z listy POC jako kandydat Porozumienia Centrum został wybrany na posła I kadencji w 1991 roku. W rządzie Jana Olszewskiego pełnił funkcję ministra współpracy gospodarczej z zagranicą (1991-1992). W 1997 roku z ramienia Ruchu Odbudowy Polski uzyskał mandat senatora IV kadencji w województwie tarnowskim. Podczas kadencji przystąpił do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego i Klubu Senatorskiego AWS i był wiceprzewodniczącym
Społeczna ocena działań
Według przeprowadzonego w 2022 roku sondażu przez SW Research dla gazety Rzeczpospolita, 66% Polaków źle ocenia walkę Adama Glapińskiego jako prezesa Narodowego Banku Polskiego i Rady Polityki Pieniężnej z inflacją w Polsce. Badanie poparcia dla Glapińskiego na drugą kadencję prezesa NBP wskazywało na ponad połowę ankietowanych przeciwnych. Złe oceny pracy Glapińskiego wystawiają także znani ekonomiści, takie jak Hanna Gronkiewicz-Waltz i dr Sławomir Dudek. W 2021 roku magazyn Global Finance stwierdził, że Polska ma najgorszego prezesa banku centralnego w Europie, zrównując go z jego odpowiednikami na Białorusi i Ukrainie. Mimo to, w 2020 roku Glapiński znalazł się na pierwszym miejscu rankingu „Dziennika Gazety Prawnej” dotyczącym 50 najbardziej wpływowych osób w polskiej gospodarce. W styczniu 2023 Glapiński otrzymał tytuł Dzbana Roku 2022 w konkursie zorganizowanym przez tygodnik NIE i blog Make Life Harder, zdobywając 300 000 głosów.